Agroturystyka

Agroturystyka jest formą turystyki wiejskiej ściśle związaną z rolnictwem i funkcjonującym gospodarstwem rolnym. Działalność agroturystyczną można zorganizować w różny sposób, zawsze jednak obejmuje ona zakwaterowanie, a często również inne usługi turystyczne.

Definicja rolnika i gospodarstwa rolnego

Za rolnika uznaje się pełnoletnią osobę fizyczną, zamieszkującą i prowadzącą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, osobiście i na własny rachunek, działalność rolniczą w pozostającym w jej posiadaniu gospodarstwie rolnym, w tym również w ramach grupy producentów rolnych, a także osobę, która przeznaczyła grunty prowadzonego przez siebie gospodarstwa rolnego do zalesienia. Posiadaczem jest właściciel lub osoba działająca w przekonaniu że jest właścicielem(posiadacz samoistny), natomiast posiadaczem zależnym np. dzierżawca, użytkownik czy inna osoba, której prawo do korzystania z posiadanego gospodarstwa wynika z umowy zawartej z właścicielem (posiadacz zależny).

Za gospodarstwo rolne uważa się grunty rolne wraz z gruntami leśnymi, budynkami lub ich częściami, urządzeniami i inwentarzem, jeżeli stanowią lub mogą stanowić zorganizowaną całość gospodarczą oraz prawami i obowiązkami związanymi z prowadzeniem gospodarstwa rolnego.

Dla stosowania przepisów o działalności gospodarczej można przyjąć, że gospodarstwo rolne to grunty, budynki, urządzenia i inwentarz faktycznie służący produkcji rolnej.

Podatek dochodowy

Działalność agroturystyczna w ustawodawstwie podatkowym  została potraktowana jako działalność uzupełniająca dochód rolniczy. Zgodnie z Ustawą z dnia 27 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (art.21, pkt.43), zwolnienie od podatku dotyczy dochodów z tytułu wynajmowania pokoi gościnnych przez osoby spełniające równocześnie następujące warunki:

- Pokoje wynajmowane są osobom przebywającym na wypoczynku,

- Wynajmowane pokoje znajdują się w budynku mieszkalnym,

- Wynajmujący prowadzi gospodarstwo rolne na obszarach wiejskich, a budynki w, których wynajmowane są pokoje należą do gospodarstwa,

- Liczba wynajmowanych pokoi nie przekracza pięciu (dotyczy pokoi sypialnych).

Zwolnienie obejmuje również dochody uzyskane z tytułu wyżywienia gości mieszkających w wynajmowanych pokojach. Zwolnienie przysługuje każdemu, kto spełnia wymienione warunki, nawet, jeśli osiąga dodatkowe dochody z innego tytułu, np. z działalności handlowej.

Obowiązek zgłoszenia działalności do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej ( CEIDG)

Osoby rozpoczynające świadczenie usług agroturystycznych nie podlegają przepisom ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, zgodnie z brzmieniem jej art. 3, w związku z czym agroturystyka nie wymaga zgłaszania do ewidencji gospodarczej.

Zakres usług agroturystycznych obejmuje wynajmowanie pokoi (a zatem nie odrębnych miejsc noclegowych, całych domów, czy domków turystycznych, przyczep mieszkalnych itp.), sprzedaż posiłków domowych (nie zaś prowadzenie innych ogólnodostępnych usług gastronomicznych, także w zakresie tzw. małej gastronomii) i wreszcie świadczenie innych usług związanych z pobytem turystów. Te inne usługi powinny być świadczone w gospodarstwie rolnym i związane z pobytem turystów w tym gospodarstwie. Wynajmowanie miejsc na ustawienie namiotów, jest niewątpliwie usługą związaną z pobytem turystów (osób korzystających z noclegu), a zatem może być objęte wyłączeniem spod działania ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Podatek od nieruchomości

Wynajmowanie turystom pokoi gościnnych w budynkach mieszkalnych na obszarach wiejskich przez osoby ze stałym miejscem pobytu w gminie położonej na tym terenie, jeżeli liczba pokoi nie przekracza 5, zostało w art., 1a ust 2 pkt. 2 ustawy z 12 stycznia 1991 o podatkach i opłatach lokalnych wyłączone z pojęcia działalności gospodarczej. Pokoje takie podlegają zatem opodatkowaniu, tak jak pomieszczenia mieszkalne. Osoby wynajmujące większą liczbę pokoi niż 5 lub też wynajmujące pokoje poza budynkami mieszkalnymi i poza terenami wiejskimi muszą liczyć się z przekwalifikowaniem przeznaczenia dotychczasowego na przeznaczenie do działalności gospodarczej, co wiąże się z istotnym podwyższeniem stawki podatku.

Wystawanie rachunków

Każda osoba świadcząca odpłatnie usługi ma prawo i obowiązek wystawiać na życzenie klienta odpowiedni rachunek lub fakturę. Podatnicy VAT wystawiają faktury VAT według zasad określonych w rozporządzeniem Ministra Finansów. Osoby zwolnione z VAT wystawiają rachunki, które powinny spełniać przynajmniej minimalne wymagania dla tzw. dowodów księgowych.

Dowód księgowy powinien zawierać przynajmniej:

·określenie rodzaju dowodu (np. rachunek),

·określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej (kwaterodawca – zamawiający),

·opis operacji oraz jej wartość,

·datę wystawienia,

·podpis wystawcy.

W każdym przypadku należy przechowywać kopie wystawionych przez siebie rachunków. Dla ułatwienia wystawienia rachunku można przygotować pieczątki, bez względu na to, czy posiadamy status przedsiębiorcy, czy nie. Treść pieczątki powinna obejmować rzeczywisty stan, a zatem np. Imię i nazwisko z dodatkiem „usługi agroturystyczne”, „Kwatery wiejskie”, „Noclegi”, „posiłki domowe” itp. Treść ta nie może natomiast zawierać informacji nieprawdziwych np. określenia „hotel” lub „pensjonat” jeżeli nie mamy odpowiedniej decyzji wojewody. Jednak ważnym dowodem księgowym może być także rachunek wystawiony całkowicie odręcznie, jeżeli zawiera wymienione wyżej informacje i podpisy wystawcy.